Τη νύχτα που κοίταξα τον Δία και τα φεγγάρια του για πρώτη φορά

English translation

Απόψε χρησιμοποίησα το καινούριο μου τηλεσκόπιο για πρώτη φορά. Δεν έγινε καμιά φοβερή οργάνωση, η Αθηνά κι εγώ ανεβήκαμε στην ταράτσα να μαζέψουμε τα πλυμένα ρούχα, και βρήκαμε την ευκαιρία να το δοκιμάσουμε.

Χρειάστηκα γύρω στα 20 λεπτά να στήσω το τηλεσκόπιο πάνω σε μια κοντή ξύλινη και όχι πολύ σταθερή καρέκλα. Γύρω μας υπήρχε άπλετο φως που κάλυπτε το αχνό τρεμόπαιγμα των άστρων. Λάμπες του δρόμου, των γύρω σπιτιών και φυσικά η αύρα της γύρω Αθήνας. Από την άλλη όμως, ήταν μια νύχτα στα μέσα του Απριλίου χωρίς φεγγάρι και είχε λίγα σύννεφα.

Διάλεξα το φωτεινότερο αστέρι που έβλεπα με γυμνό μάτι και έψαξα να βρω τι είναι, χρησιμοποιώντας το Google Sky Map στο τηλέφωνό μου. Δεν ήταν όμως αστέρι: Ήταν ο Δίας! Στόχευσα το τηλεσκόπιο προς εκείνη την κατεύθυνση (δυτικά) και χρησιμοποίησα το στόχαστρο λέιζερ για να κεντράρω τον πλανήτη. Το στόχαστρο είχε μικρή απόκλιση, αλλά σύντομα είχα τον Δία μέσα στον φακό. Εμφανίστηκε μικρός, οπότε αντάλλαξα τον φακό με τον δυνατότερο 65x για να έχω καλύτερη άποψη. Τώρα μπορούσα να δω καθαρά τις ρίγες της ατμόσφαιρας του Δία, αλλά το πιο σημαντικό είναι πως μπορούσα να δω τέσσερα από τα φεγγάρια του τεράστιου αυτού πλανήτη. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που μπορούσα να δω έναν άλλο πλανήτη του Ηλιακού μας συστήματος χρησιμοποιώντας μόνο δύο καθρέφτες μέσα σε ένα σωλήνα και τα μάτια μου. Ήταν επίσης η πρώτη φορά που γινόμουν αυτόπτης μάρτυρας της περιστροφής της Γης: Όταν κεντράριζα τον Δία, ο πλανήτης φαινόταν να κινείται αργά προς τα κάτω, και μερικές στιγμές αργότερα έβγαινε έξω από το οπτικό πεδίο τους φακού. Σύντομα κατάλαβα πως δεν ήταν ο Δίας που κουνιόταν αλλά η Γη, εξαιτίας της περιστροφής γύρω από τον εαυτό της.

Καθώς αλλάζαμε θέσεις με την Αθηνά και βλέπαμε τον Δία στο τηλεσκόπιο, κουνώντας το ελαφρά κάθε φορά που ο πλανήτης χανόταν από τον φακό, εκείνη ρώτησε: “Ο Κρόνος που είναι;” Έψαξα ξανά με το Sky Map. Ο Κρόνος ήταν χαμηλά στον ορίζοντα, πάνω απ' το κομμάτι του ουρανού που φωτίζονταν περισσότερο από την Αθήνα και δεν μπορούσα να τον ξεχωρίσω με γυμνό μάτι. Οπότε γύρισα το τηλεσκόπιο προς τον Άρη. Ο Άρης ήταν ψηλά πάνω από τον ορίζοντα και φαινόταν αρκετά φωτεινός. Μετά από προσεκτική εστίαση μπορούσα να τον δω ξεκάθαρα. Η όψη του ήταν μικρότερη από αυτή του Δία αλλά μπορούσες να ξεχωρίσεις λεκέδες από διαφορετικές αποχρώσεις στην επιφάνειά του. Η Αθηνά τον περιέγραψε σαν ένα πολύ μικρή Σελήνη. Γύρω του ήταν ορατά αμυδρότερα αστέρια, που δεν μπορούσα να ξεχωρίσω δίχως το τηλεσκόπιο.

Αλλάξαμε μεταξύ του Δία και του Άρη άλλη μια φορά και μετά προσπαθήσαμε να βγάλουμε φωτογραφίες. Αυτή η επιχείρηση όμως τελείωσε άδοξα. Δεν μπορούσαμε να κρατήσουμε τα κινητά τηλέφωνά μας αρκετά σταθερά κοντά στον φακό του τηλεσκοπίου για αρκετό χρόνο ώστε να εστιάσει στην εικόνα. Οι πλανήτες δεν εμφανιζόντουσαν καν στην οθόνη της κάμερας. Ήταν ξεκάθαρο πως χρειαζόμαστε πιο εξελιγμένο εξοπλισμό για να τραβήξουμε ακόμα και τις πιο απλές φωτογραφίες του ουρανού. Συνειδητοποιήσαμε σύντομα επίσης πως χρειαζόμασταν μεγαλύτερη μεγέθυνση για να έχουμε κοντινότερες εικόνες των πλανητών.

Συμμαζέψαμε το τηλεσκόπιο και μπήκαμε στο σπίτι. Είχε αρχίσει να κάνει ενοχλητική ψύχρα. Δεν βλέπω την ώρα να πάω το τηλεσκόπιο κάπου εξαιρετικά σκοτεινά ώστε να δούμε τον Γαλαξία μας ή ακόμα και άλλους γαλαξίες αν είμαστε τυχεροί. Ανυπομονώ επίσης να δω την Σελήνη και τους κρατήρες της. Τώρα είμαι σίγουρος πως θα θυμάμαι αυτή τη νύχτα για το υπόλοιπο της ζωής μου. Τίποτα δεν σου δείχνει τι και που είσαι, καλύτερα από την όψη του ουρανού μέσα από ένα τηλεσκόπιο.

Δήλωση: Δεν είμαι αστρονόμος. Ό,τι γνωρίζω σχετικά με τηλεσκόπια είναι αυτά που έμαθα στο Youtube τις λίγες ημέρες που περίμενα να μου το παραδώσουν. Αυτό μου δείχνει πόσο εύκολο είναι να ασχοληθείς με την θέα των άστρων ξοδεύοντας λίγο χρόνο και χρήμα.

Εξοπλισμός: Τηλεσκόπιο Skywatcher Heritage 130p τύπου “Dobsonian”. Βίντεο παρουσίασης